32 saatte bulunan katiller de var... ama bu ülke, yetiştirdiği en büyük değerlerden birinin katilini 14 senedir bul(a)mamıştır...
unutmayacağız… istesek de unutamayacağımız kadar yakınımızdasın
uğurlar olsun Uğur Mumcu sana... uğurlar olsun...
SESLENiŞ...
Dağ gibi karayağız birer delikanlıydık. Babamız, sırtında yük taşıyarak
getirdi aşımızı, ekmeğimizi.
Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken bizler bir mumun
ışığında bitirdik kitaplarımızı. Kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun
yüreğini yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük kavgaya. Ecelsiz
öldürüldük. Dövüldük, vurulduk, asıldık.
VURULDUK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
Yoksulluğun bükemediği bileklerimize çelik kelepçeler takıldı. İşkence
hücrelerinde sabahladık kaç kez. İsteseydik diplomalarımızı, mor binlikler
getiren birer senet gibi kullanırdık. Mimardık, mühendistik, doktorduk,
avukattık. Yazlık, kışlık katlarımız, arabalarımız olurdu. Yüreğimiz,
işçiyle birlikte attı. Yaşamımızın en güzel yıllarını birer taze ciçek
gibi verdik topluma. Bizleri yok etmek istediler hep.
ÖLDÜRÜLDÜK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ....
Fidan gibi genç kızlardık. Hayat, şakırdayan bir şelale gibi akardı
gözbebeklerimizden. Yirmi yaşında, yirmi bir yaşında, yirmi iki yaşında,
işkencecilerin acımasız ellerine terk edildik. Direndik küçücük
yüreğimizle, direndik genc kızlık gururumuzla. Tükürülesi suratlarına karşı bahar
çiçekleri gibi, taptaze inançlarımızı fırlattık boş birer eldiven gibi.
Utanmadılar, insanlıklarından, utanmadılar erkekliklerinden.
HÜCRELERE ATILDIK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ.....
Ölümcül hastaydık. Bağırsaklarımız düğümlenmişti. Hipokrat yemini etmis
doktor kimlikli işkencecilerin elinde öldürüldük acımaksızın.
Gelinliklerimizin ütüsü bozulmamıştı daha. Cezaevlerine kilitlenmiş
kocalarımızın taptaze duygularına, birer mezartaşı gibi savrulduk. Vicdan
sustu. Hukuk sustu. İnsanlık sustu.
GÖZGÖRE GÖRE ÖLDÜRÜLDÜK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
Kanserdik. ÖlÜm, her gÜn bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde.
Uydurma davalarla kapattılar hÜcrelere. Hastaydık. Yurtdışına gitseydik
kurtulurduk belki. Bir buçuk yaşındaki kızlarımızı öksüz bırakmazdık.
Önce, kolumuzu, omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak
fırlattık attık önlerine. Sonra da, otuz iki yaşında bırakıp gittik bu
dünyayı, ecelsiz.
ÖLDÜRÜLDÜK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
Giresun'daki yoksul köylüler, sizin icin öldük. Ege'deki tütün işçileri,
sizin icin öldük. Doğu'daki topraksız köylüler, sizin için öldük.
İstanbul'daki, Ankara'daki işçiler, sizin icin öldük. Adana'da, paramparça
elleri ile pamuk toplayan işçiler sizin icin öldük.
VURULDUK; ASILDIK; ÖLDÜRÜLDÜK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
Bağımsızlık, Mustafa Kemal'den armağandı bize.
Emperyalizmin ahtapot kollarına teslim edilen ülkemizin bağımsızlığı için
kan döktük sokaklara. Mezar taşlarımıza basa basa, devleti yönetenler,
gizli emirlerle başlarımızı ezmek, kanlarımızı emmek istediler. Amerikan üsleri
kaldırılsın dedik, sokak ortasında sorgusuz sualsiz vurdular. Yirmi iki
yaşlarındaydık öldürüldüğümüzde ey halkım, unutma bizi...
Yabancı petrol şirketlerine karşı devletimizi savunduk; komünist dediler.
Ülkemiz bağımsız değil dedik; kelepçeyle geldiler üstümüze. Kurtuluş
Savaşı'nda emparyalizme karşı dalgalandırdığımız bayrağımızı daha da dik
tutabilmekti çabamız. Bir kez dinlemediler bizi...Henüz çocukluğumuzu bile
yaşayamamıştık. Bir kadın eline değmemişti ellerimiz. Bir sevgiliden
mektup bile almamıştık daha.Bir gece sabaha karşı, pranga vurulmus ellerimiz ve
ayaklarımızla çıkarıldık, idam sehpalarına. Herkes tanıktır ki korkmadık.
İçimiz titremedi hiç. Mezar toprağı gibi taptaze, mezar taşı gibi dimdik
boynumuzu uzattık yağlı kementlere.
ASILDIK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
Bizi öldurenler, bizi asanlar, bizi sokak ortasında vuranlar, ağabeyimiz,
babamız yaşlarındaydılar. Ya bu düzenin kirli çarklarına ortak
olmuşlardı ya da susmuşlardı bütün olup bitenlere. Öfkelerini bir gün bile,
karşısındakilere bağırmamış insanların gözleri önünde, öldürüldük. Hukuk
adına, özgürlük adına, demokrasi adına, batı uygarlığı adına, bizleri, bir
şafak vakti ipe çektiler.
KORKMADAN ÖLDÜK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
BİR GÜN MEZARLARIMIZDA GÜLLER AÇACAK EY HALKIM; INUTMA BİZİ...BİR GÜN
SESİMİZ HEPİNİZİN KULAKLARINDA YANKILANACAK EY HALKIM; UNUTMA BİZİ...
ÖZGÜRLÜĞE ADANMIŞ BİR TOP ÇİÇEK GİBİYİZ ŞİMDİ; HEP BİRLİKTEYİZ EY HALKIM
UNUTMA BİZİ; UNUTMA BİZİ; UNUTMA BİZİ; UNUTMA BİZİ...
UĞUR MUMCU
25/8/1975 CUMHURİYET
